"Dzisiaj wielka jest rocznica
Jedenasty Listopada
Tym, co zmarli za Ojczyznę
Hołd dziś cała Polska składa.
Im to bowiem zawdzięczamy
Wolność - polską mowę w szkole,
to, że tylko z kart historii
poznajemy dziś niewolę.
Uroczyście biją dzwony,
w mieście flagi rozwinięto…
i me serce się raduje,
że obchodzę Polski święto."
("11 listopada" L. Wiszniewski)

Dzisiaj jest 11 listopada. 98 lat temu, 11 listopada 1918 roku zakończyła się I woja światowa, a w Warszawie przekazano dowództwo nad Wojskiem Polskim Józefowi Piłsudskiego. Polska po 123 latach niewoli znowu stała się państwem suwerennym.

Ponad wiek cały Polski nie było na mapie, nie wolno było używać polskiej flagi, ani godła, za mówienie po polsku dzieci były karane, a dorośli trafiali do więzienia... możecie to sobie wyobrazić? Jakąż wiarę i nadzieję musieli posiadać ówcześni Polacy żyjący na wygnaniu. Nie poddawali się, tylko walczyli wspólnie o wolność im zabraną. Było im obojętne wręcz z jakiego obozu pochodzą, walczyli o wspólną sprawę, bo kochali Polskę. Wiem, że w dobie globalizacji zacierają się granice i wielu powie "jestem kosmopolitą", "należę do świata", "patriotyzm? A co to takiego?"

Jako że muzyka była od zawsze gdzieś tam obecna w moim życiu, już jako mała dziewczynka pamiętam, uwielbiałam śpiewać patriotyczne pieśni: "My pierwsza brygada", "Czerwone maki na Monte Cassino", "Hej, hej ułani", czy "O mój rozmarynie rozwijaj się", "Maszerują strzelcy, maszerują" i wiele, wiele innych. Tak sobie myślę pisząc teraz ten blog, że w pewnym stopniu, nawet dość pokaźnym, to one przyczniły się do tej miłości, która wtedy zaczeła kiełkować do mojej ojczyzny.

I powiem Wam, że jestem dumna z tego, że urodziłam się Polką, wyrosłam w domu, gdzie rodzice od małego pokazywali nam co to znaczy kochać ojczyznę, co to znaczy być patriotą, co to znaczy pamiętać o tych, dzięki którym mogę pokazać teraz dzieciom na mapie gdzie mieszkają dziadziusiowie, mogę mówić do nich po polsku i nikt mnie za to nie wsadzi do więzienia. Jestem dumna, że korzenie Polski są chrześcijańskie i gdzieś na stałe "wyryte" we mnie zostały Bóg-Honor-Ojczyzna. Jestem dumna, że moje dzieci chcą mówić po polsku i uwielbiają wakacje w Polsce.

Święty Jan Paweł II powiedział kiedyś o Polsce:
"Ziemia trudnej jedności.
Ziemia ludzi szukających własnych dróg.
Ziemia długiego podziału pośród książąt jednego rodu.
Ziemia poddana wolności każdego względem wszystkich.
Ziemia na koniec rozdarta przez ciąg prawie sześciu pokoleń, rozdarta na mapach świata!
A jakżeż w losach swych synów!
Ziemia poprzez rozdarcie zjednoczona w sercach Polaków jak żadna".

Z okazji Święta Niepodległości życzę Wszystkim Polakom, szczególnie tym, którzy mieszkamy te 3000km zdala od Polski, by dojrzewała w nas tradycja i szacunek do ojczyzny, byśmy sadzali na kolanach nasze najmłodsze pokolenia i byśmy im opowiadali o historii naszego kraju, by pamięć bohaterów przetrwała oraz byśmy mimo różnic, potrafili zjednoczyć serca pamiętając skąd pochodzimy i kim jesteśmy.